Bon Dia!

23 januari 2017 - Willemstad, Nederlandse Antillen

Bon Dia!


Een week geleden ben ik gearriveerd voor het allereerste keer in mijn leven naar dit prachtige eiland Curacao! Mijn droomeiland. Ik wou al jaren het eiland bezoeken. Dank aan mijn familie en lieve vrienden kan ik een van mijn Bucket list check afvinken en mijn volgende droom is uitgekomen: ik zit in Januari met de dikkste winter in Europa op dit heerlijke Caribisch eiland waar 365 zomer is. 
Al moet ik eerlijk bekennen, in dezer dagen lijkt het wel er op dat de Nederlandse klimaat naar Curacao is overgewaaid. Het regent namelijk best vaak.


Mijn eerste week is ontzettend snel voorbij gevlogen en ik heb intens genoten van het lokale leven. Veel gezien, veel gedaan en geniet ontzettend van het rust hier. Hier neem je heerlijk 3 stappen terug van de snelheid dan in Nederland. Niets voor niets leven gemiddeld eilandbewoners 15 jaar langer dan in Europa bleek uit een onderzoek. Daar doe ik het voor!


Mijn vlucht was heel erg lang en vervelend. Ik heb het toch wel liever dat iemand naast me zit in de vliegtuig die niet snurkt met een open mond en iemand bij wie de nikotine tekort niet aanslaat in hoesten en niezenbuien. Je kan het voorstellen ik was erg blij toen ik op Hato ben aangekomen. Bij de immigratiecheck werd Ik gelijk dubbel gechekt: Where are you from? - vroeg de officier. Toen dacht ik: oh oh daar komt ie weer..ik mag het land niet binnen. Ik probeerde zelfverzekerdheid uitstralen en zeggen: Hungary. De man achter de balie begon mysterieus te lachen en zegt: Hoe heet hij de voetballer?....dacht eerst van oooeeh ik moet nu ff hard nadenken welke het is anders word ik misschien weer terug in de vliegtuig gezet. Ik zei zachtjes: Dzsudzsak?!...Yessss yesss zei hij. Is de beste en Dzsudzsak was op dat moment een toverwoord want hij had een dikke smile op zijn gezicht. Gelukkig ook maar. Ik kon wel doorlopen. 


Mijn accommodatie is heel erg basic maar precies goed. Ik logeer bij Elsemarie die met haar familie  woont in een leuk klein rood huisje vlak aan de Caracasbaaiweg. Ze hebben een leuk studiootje achter hun woning. Dat is mijn home voor deze week. Omdat het weer deze dagen beetje tegenvalt ben ik lekker veel aan het relaxen in de tuin en veel aan het schrijven en als het zonnetje er is jaaa dan op naar de beach!  Al mijn zintuigen worden hier ongelofelijk geprikkeld en deze omgeving brengt mij op fantastische ideeen zoals…..nee dat komt in een andere blog.


Een ding is zeker auto huren is een MUST hier! Ik deed heel stoer en dacht: oh het kan vast dat ik ff naar de Vreugdenhil loop want het is heel dichtbij maar helaas, je wordt echt een beetje raar aangekeken door die jongen mensen die jou boodschappen gaan  inpakken terwijl je zegt: - Oh dank je wel maar Ik ben lopend dus moet in een andere tas ingepakt worden. Ze kijken dan soort aan van: okkey, ik heb geen idee wat je wilt mevrouw.
Niet eens gesproken als je hier met je grocery bag zo maar naar huis aan het lopen bent kijken mensen hun ogen uit vanuit de auto’s. Het is gewoon niet gebruikelijk dat je langs de weg loopt te sjouwen dus maar niet meer doen.


Het openbaar vervoer bestaat eigenlijk niet..bushalte nee nee. De bus komt als taxi netjes bij jou in de straat en haalt jou op. Je moet natuurlijk eerst bellen zo heb het gedaan. Ik heb met de meneer afgesproken om 11.00. Ik dacht om 11.15 ik bel toch wel ff of hij mij niet heeft vergeten. Zegt hij in de telephone: Ja Ja, 11.00 uur toch? - Big LOL - ik zei ja, maar het is bijna half 12. Hij zei ik kom, ik kom en als ik er ben ga ik toeteren en dan moet je naar buiten. Er ging nog wel 10 min over heen toen hij er was. Een keer in de auto hebben gestapt zegt hij: Ik zei het toch? 11.00
Moest zo om lachen maar hij is een hele lieve meneer en voortaan ga ik niemand anders bellen. Voor 3€ ongeveer ben ik er overal in Willemstad centrum en naar de beach. 
Bus pakken duurt dus wat moeite maar je bent er goedkoop en heerlijk lokaal op je bestemming komen is what it takes.


Zonnige groeten en liefs,


Miss Hungarita 

Foto’s

1 Reactie

  1. Ana:
    23 januari 2017
    He lieverd! Ik heb hard gelachen om je verhaal. Het komt me namelijk erg bekend voor. Ik heb in 2013 precies tegenover de vreugdehill gewoond. En heb paar keer een bus proberen te nemen maar dan sta je idd gemakkelijk een uurtje te wachten. Op tijd zijn is niet een van de sterkste punten van de locals haha. Als je tijd hebt en lekker wil eten moet je eens gaan eten bij restaurant Kome. Daar heb ik toen gewerkt. Heel erg leuk daar :) heel veel plezier nog. Dikke kus